اگر بی‌نظم هستید، به اختلال بیش‌فعالی در بزرگسالی درچارید

ایسنا/همدان یک روانپزشک بی نظمی در زندگی عمومی، محیط کار، آشفتگی در برنامه ریزی و پیگیری برنامه ها و اهداف را از ویژگی های اختلال بیش فعالی در بزرگسالان برشمرد.

دکتر سویا بهمنی در گفت‌وگو با ایسنا، از کاهش نشانه های اختلالات بیش فعالی، پرفعالیتی و نقص تمرکز تا پایان دوران نوجوانی خبر داد و اظهار کرد: در برخی افراد ممکن است نشانه هایی مانند نقص تمرکز یا تکانش‌گری در دوران بزرگسالی دیده شود، در این موارد چنانچه شدت علائم در حدی باشد که روابط بین فردی و عملکرد فردی و اجتماعی را تحت تأثیر قرار دهد یا مختل کند، اختلال بیش فعالی به عنوان نقص تمرکز بزرگسالی مطرح می شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی اختلال بیش فعالی در دوران بزرگسالی را به صورت نقص مزمن در برنامه ریزی، سازماندهی، آغاز یا تکمیل کردن کارها دانست و تصریح کرد: افراد بالغ مبتلا به این اختلال از بی نظمی در زندگی عمومی، محیط کار، آشفتگی در برنامه ریزی و پیگیری برنامه ها و اهدافشان رنج می برند همچنین آنها در تنظیم واکنش های هیجانی اشکالات قابل توجهی دارند و اغلب با خشم واکنش نشان می دهند.

وی بروز رفتارهای تکانشی و اختلال در روابط بین فردی را یکی دیگر از ویژگی های اختلال بیش فعالی در بزرگسالان عنوان و خاطرنشان کرد: این افراد در فعالیت های روزمره مانند رانندگی، تصمیم های ناگهانی و آسیب زا می گیرند و در روابط بین فردی در محیط کار، جامعه و یا در ارتباط با همسر و فرزندانشان رفتارها و واکنش های نامتناسب دارند.

بهمنی اظهار کرد: مشکلات طولانی مدت در عملکرد تحصیلی، شغلی و اجتماعی که سبب ایجاد احساس اعتماد به نفس پایین، افسردگی و اضطراب در فرد می شود، از دیگر ویژگی های اختلال بیش فعالی و نقص تمرکز در بزرگسالان است.

این روانپزشک به تشریح نشانه های بیش فعالی در بزرگسالان پرداخت و گفت: نقص توجه یعنی حواس پرتی های شدید، فراموشی و عدم توانایی در برنامه ریزی، تکانش‌گری یعنی رفتارهای بی پروا یا با عجله و بدون فکر و  پرفعالیتی زیاد یعنی بی قراری شدید یا احساس بی قراری دائمی از جمله علائم اصلی این اختلال در بزرگسالان است.

وی نقص مزمن در برنامه ریزی، تأخیر در آغاز یا تکمیل کردن کارها در طی زمان، بی نظمی در زندگی عمومی و محیط کار و یا آشفتگی در برنامه ریزی و اهداف را از اشکال نقص تمرکز برشمرد و تأکید کرد: مشاوره برای درمان بیش فعالی بزرگسالان به طور کلی شامل مشاوره روانشناسی یعنی روان درمانی، آموزش در مورد این اختلال و نیز مهارت های یادگیری برای کمک به فرد در کسب موفقیت است.

بهمنی ادامه داد: با کمک روان درمانی فرد می تواند مهارت های مدیریتی و سازمانی و نیز عزت نفس خود را بهبود بخشد، مهارت های حل مسئله بهتری ایجاد کند، با شکست های تحصیلی، شغلی یا اجتماعی گذشته کنار بیاید، چگونگی کاهش رفتار تکانشی خود و نیز روش های بهبود روابط با خانواده، همکاران و دوستان خود را بیاموزد و برای کنترل خلق و خوی خود راهکارهایی تدوین کند.

وی به ضرورت تشخیص روانپزشک در استفاده از داروهای محرک مانند ریتالین برای درمان این اختلال اشاره و تأکید کرد: تجویز این دارو توسط روانپزشک و با در نظر گرفتن زمینه و استعداد فرد برای ابتلا به سایر اختلالات روانپزشکی از جمله اضطراب، افسردگی و یا مشکلات خلقی انجام می شود.

وی با اشاره به افرادی مانند دانش آموزان یا دانشجویان که به صورت خودسرانه و با هدف افزایش تمرکز داروهای محرک استفاده می کنند، گفت: برخی از این افراد اختلال نقص تمرکز و بیش فعالی را از کودکی داشتند که تشخیص داده نشده و ممکن است از مصرف این داروها سود ببرند. با این حال مراجعه به روانپزشک برای بررسی علت نقص تمرکز و تجویز دارو با دُز مناسب برای این افراد ضروری است.

این روانپزشک در پایان به افراد سالمی که برای افزایش تمرکز و به صورت خودسرانه این داروهای محرک را مصرف می کنند، هشدار داد و مطرح کرد: در این موارد دارو یادگیری کلی را افزایش نمی دهد و برعکس ممکن است سبب خستگی بیشتر و یا تحمیل عوارض به فرد شود.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی شهرستانها بیش فعالی روانپزشكي افسردگی اضطراب دارو اختلال بیش فعالی برنامه ریزی نقص تمرکز محیط کار

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۰۳۸۷۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۷ چیزی که فقط افرادی که در خانواده ای با روابط سمی بزرگ شده اند درکشان می کنند

نحوه بزرگ شدن شما تا بزرگسالی، چه خوب و چه بد، بر رفتارتان تأثیر می گذارد.

تجربیات مخرب اولیه زندگی زخم های عاطفی ماندگاری از خود به جای می گذارند.

آنها اغلب روابط شما را به گونه ای تحت تاثیر خود قرار می دهند که درک آن دشوار است.

به گزارش روزیاتو، در ادامه به بررسی ۷ چیز در زندگی می پردازیم که طبق اصول روانشناسی، افرادی که در خانواده ای با روابط سمی بزرگ شده اند درکشان می کنند.

۱) زندگی در تنش مداوم

بزرگ شدن در یک خانواده سمی می تواند به معنای زندگی در یک تنش دائمی باشد. هرگز نمی دانید که درگیری بعدی چه زمانی رخ خواهد داد.

روانشناسان خاطرنشان می کنند که اعضای سمی خانواده ممکن است معتاد به درگیری های مداوم باشند.

در نتیجه، آنها از نظر احساسی بیش از حد واکنش نشان داده و در جمع یا در فضای خصوصی عصبانیتشان را نشان می دهند.

بزرگ شدن در چنین محیط ناآرامی مانند حرکت در میدان مین بوده که در آن هر قدم مملو از خطر است.

از لحظه‌ای که از خواب بیدار می‌شوید، تا زمانی که به رختخواب می‌روید، یک حس تنش وجود دارد؛ مانند طوفانی که در حال وقوع است.

شما در چنین شرایطی مجبور هستید که همیشه رفتارها و سخنان خود را بررسی کنید و هرگز نمی دانید که یک نظر ظاهراً بی ضرر چه زمانی طوفانی را برمی انگیزد.

این حالت حتی پس از مستقل شدن به سختی از بین می رود.

۲) احساس می کنید که در افت و خیز احساسی هستید

اعضای سمی خانواده همیشه در آستانه انفجار نیستند.

گاهی اوقات، آنها آرام، دوست‌داشتنی و خوب به نظر می رسند. درست پیش از اینکه بدون هیچ هشداری وارد حالت سمی خود شوند.

این دقیقاً همان چیزی است که باعث می شود احساس کنید که انگار در یک ترن هوایی احساسی هستید.

درست زمانی که فکر می کنید در امانید، یک طغیان شما را به قلمروی دلواپسی پرتاب می کند.

این تغییرات سریع خلق و خو باعث ایجاد حس بی ثباتی می شوند.

بچه‌هایی که در چنین شرایطی بزرگ می‌شوند و نمی‌دانند که چه چیزی انتظارشان را می کشد، ممکن است دچار اضطراب شده و دائماً خود را برای حمله عاطفی بعدی آماده کنند.

۳) مراقبت از دیگران

کودکان در خانواده‌های سمی ممکن است خود را در نقش هایی بیابند که معمولاً برای بزرگسالان تعریف شده اند؛ مانند نقش مراقب.

این امر آنها را وادار می کند که خیلی سریع بزرگ شوند و کودکی و معصومیت آنها را می رباید.

بر اساس اصول روانشناسی، اگر مجبور باشید از همان ابتدا نقش مراقب را بازی کنید، این احتمال وجود دارد که هویت خود را با انجام کارهایی برای دیگران پیوند دهید.

در حالی که کمک کردن خوب است، با داشتن چنین ذهنیتی این کار را بیش از حد و بدون تعیین مرزهای سالم و توجه به نیازهای خود انجام می دهید.

در این صورت، عزت نفس شما آسیب می بیند. به خصوص اگر این باور را داشته باشید که تنها در صورتی شایسته عشق و احترام هستید که بتوانید به دیگران کمک کنید.

۴) عزت نفس پایین

افرادی که در خانواده های سمی بزرگ شده اند، اغلب در دوره بزرگسالی با عزت نفس پایین دست و پنجه نرم می کنند.

اگر در دوران کودکی خود مجبور بودید که با انتقادات بی وقفه کنار بیایید، همان افرادی که باید به شما عشق بی‌قید و شرط می‌دادند، باعث شدند که احساس بی ارزشی کنید.

هنگامی که متقاعد شدید بی ارزش هستید، از بین بردن این باور دشوار است.

حتی در موقعیت هایی که به طور عینی موفق هستید، ممکن است دچار احساس بی کفایتی و شرم شوید.

بنابراین، اهداف بزرگ تری را برای خود تعیین کرده و اگر نتوانستید به آنها دست یابید، خودتان را سرزنش می کنید.

۵) کمال‌گرایی

فرزندان خانواده های سمی می توانند دچار کمال‌گرایی شوند.

شاید پدر و مادرتان اشتباهات شما را به‌ عنوان یک نقص، به ‌جای بخشی از زندگی عادی تلقی می‌کردند.

بنابراین، ممکن است این رفتار باعث شده باشد که شما در دوره بزرگسالی فکر کنید که باید از اشتباهات به هر قیمتی اجتناب کرد و تلاش برای کمال‌گرایی یک هنجار است؛ نه یک استثنا.

تمایل به کمال‌گرایی همچنین می تواند ناشی از نیاز به کسب تایید یا اجتناب از انتقاد در یک محیط خانوادگی سمی باشد که در درازمدت باعث استرس مزمن و نارضایتی از زندگی خواهد شد.

۶) سرکوب احساسات

محیط‌های سرکوب‌کننده عاطفی در دوران کودکی، بیان آشکار احساسات را برای افراد چالش‌برانگیز می کنند.

روانشناسان خاطرنشان کرده اند که سرکوب احساسات یک راهبرد معمول مقابله ای است که توسط اعضای خانواده های سمی استفاده می شود.

کودکان در چنین خانواده هایی این باور را دارند که ابراز احساسات می تواند منجر به نادیده گرفته شدن یا حتی خشونت و شرمندگی شود.

بنابراین آنها احساسات خود را سرکوب می کنند که باعث می شود ایجاد روابط عمیق در دوره بزرگسالی چالش‌برانگیزتر شود.

اگر نتوانید به طرف مقابل بگویید که واقعاً چه احساسی دارید، چگونه می توانید به او نزدیک شوید؟

۷) مکانیسم های مقابله ای ناسالم

بزرگ شدن در یک شرایط سمی می‌تواند باعث شود مکانیسم‌های مقابله‌ای دیگری در شما شکل گیرند:

کناره‌گیری از تعاملات اجتماعی به عنوان راهی برای محافظت از خود در برابر رنج های عاطفی بیشتر سوء مصرف مواد مخدر یا الکل برای از بین بردن درد عاطفی یا مقابله با استرس انجام رفتارهای خودآزاری در تلاش برای مقابله با احساسات طاقت‌فرسا یا به دست آوردن حس کنترل صرف زمان بیش از حد در شبکه های اجتماعی یا خیالبافی به عنوان وسیله ای برای فرار از واقعیت های زندگی ناکارآمد خانوادگی کانال عصر ایران در تلگرام